Probleem: 

Pijn in het bekken. Bekken instabiliteit. Het gevoel door je benen te zakken, met of zonder heupklachten. Een beenlengte verschil. Symfyse scheefstand.

OMG benadering:

Bekken problemen zijn bij uitstek de “Core Business” van de OMG arts. Bekken scheefstanden komen voor bij circa 80% van de bevolking. Het ontstaan ligt vrijwel altijd ergens in de eerste tien jaar van het leven door vallen van schommels, vallen uit bed, verkeerde gymnastiekles op school en noem maar op. Bij een bekken scheefstand in de jeugd functioneren de wervels meestal zonder klachten (niet altijd). De wervels compenseren bij een bekkenscheefstand vaak met een standverandering (draaiing om een as). Deze stand aanpassing (of addaptatie) wordt naarmate mensen ouder worden steeds moeilijker te realiseren zonder klachten. Er ontstaan  op den duur onderrug klachten die vaak niet begrepen worden, wat betreft oorzaak vroeger en gevolg nu. Een opmerking als “U heeft dit al langer, (lagere school periode), maar het is nooit eerder als zodanig opgemerkt” is te vaag. Echter allergieën hebben hun ontstaan ook in het verleden, zoals een nikkel allergie door goedkope oorbellen in de jeugd. Gamma straling geeft ook veel later klachten. Tumoren kennen vaak ook een lange voorgeschiedenis, die wij alleen niet eerder kunnen waarnemen. De gevolgen van asbest contact is ook pas na velen jaren.

Het rechtzetten van het bekken en de wervels is een specialistische klus en tot grote verbazing kunnen maar vrij weinig mensen deze behandeling goed uitvoeren. Veel manuele therapeuten beweren wel dat het bekken recht staat na hun behandeling en ze geloven daar zelf heilig in, maar in de praktijk is dat vaak niet het geval. (Deze opmerking is niet collegiaal, sorry). Dit is uiteraard een bijkomend probleem voor de OMG arts, vertellen dat het anders is dan dat door anderen therapeuten en artsen beweerd wordt. Maar het zij zo. Een bekken fout stand heeft invloed op de heupstand, heeft invloed op de kniestand, etc. De mens moet een vast punt creeëren, om kracht te kunnen zetten. (Newton ±1720) Het vaste punt bij de mens begint altijd in het bekken. Werkt dit niet goed dan krijg je een dysfunctie syndroom. (het functioneerd niet zoals het zou moeten.)

 

 

Huisarts benadering:

De huisarts verwijst meestal naar een fysiotherapeut en als dat niet werkt stuurt hij door naar de specialist. De verschillen in bekkenscheefstanden; rechts hoog, links naar voren etc. herkend hij meestal niet of weet niet wat hij/zij ermee aanmoet.

Een symfyse scheefstand wordt zelden of nooit gediagnosticeerd door huisarts of specialist.

Bekken instabiliteit

 

Bij de term bekkeninstabiliteit wordt vaak gedacht dat het bekken instabiel is. Dat is meestal niet zo. Vandaar dat de term uiterst ongelukkig gekozen is. (Gloria Esteban had een bekken instabiliteit, na een groot verkeersongeval met haar auto, waar delen van het bekken gebroken waren en met schroeven weer vastgezet werden.) De term bekken instabiliteit, na een zwangerschap kan beter een bekken dysfunctie syndroom genoemd worden. Het bekken functioneert niet zo als het zou moeten doen en dat vindt zijn oorsprong in een feed back storing in het zenuwstelsel. De bekkens zijn ten opzichte van elkaar verdraaid door de bevalling (Door bijvoorbeeld de asymetrisch druk van het hoofd op de bekkenbodem) of waren al verdraaid vóór de zwangerschap, echter zonder duidelijke klachten. De feedback storing is zodanig dat de aansturing van de spieren rondom het bekken niet meer goed plaats vindt. Een ernstige coördinatie storing is het feitelijk. Het is dan van het grootste belang dat het bekken gecorrigeerd wordt. Opdat de coördinatie zich kan herstellen.

Zinloze therapieën worden voorgeschreven bij bekken instabiliteit, zoals fysiotherapie, Mensendieck, allerlei andere spierversterkende oefentherapieën en soms wordt de patient naar biofeedback trainingen gestuurd of naar Heliomare. Helaas meestal allemaal zinloze trajecten, waar de patient nauwelijks wat mee opschiet. Wat er dan vervolgens gebeurd is dat men het gaat zoeken in het sociaal psychologische vlak, dit omdat de therapieën niet aanslaan. De psycholoog komt er ook niet verder mee, omdat men van af het begin totaal de verkeerde kant opgestuurd is. (Ik heb ooit een patient uit Eindhoven gehad die 10 jaar in een rolstoel zat met de diagnose bekken instabiliteit, na de eerste behandeling stapte ze op de terugweg uit in Amsterdam en ging winkelen om de emotie van het feit dat ze weer kon lopen af te reageren. Enorme spierpijn vanwege ongetraindheid was het gevolg.)

Dit is géén wonderbaarlijke genezing, wonderbaarlijke genezingen bestaan niet.! Het was een gevolg van een gebrek aan inzicht wat er wel aan de hand is.

Indien je de feedback herstelt doet het bekken het gewoon weer, als een aan en uitknop. Zo simpel is het meestal. Maar hoeveel geloven dat.?

(Wonderbaarlijke genezingen ontstaan wanneer “dokter A” bijvoorbeeld een neuroloog zegt  “U heeft een ruggemerg aandoening”, maar mevrouw wilde toch bij me langs komen tegen de zin van de huisarts in. Ik vertelde haar dat ik geen ruggemergaandoening kan behandelen. Dat gaf niet, ze wilde toch komen. Oké kom dan maar. Ze kwam in de rolstoel en ging er “à la Jomanda” wandelend de deur uit (Ze had géén conversie hysterie, hetgeen in alle gevallen bij Jomanda wel het geval was.)

Het was een bekken dysfunctie syndroom met vele nare gevolgen erbij. Bekken recht, wervels op zijn plaats en na drie weken liep ze twintig kilometer en fietste ze er vijftig. Toen ze de huisarts inlichte over het heugelijke feit, was de huisarts boos dat ze toch naar mij gegaan was tegen zijn advies in. Zijn uiteindelijke conclusie was uiteraard dat het dan toch psychisch geweest moest zijn om metname zichzelf en de neuroloog niet af te vallen.)

 

Een bekkenscheefstand is meestal een gevolg van een val of ongeluk in de jeugd.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op oudere leeftijd kan een bekkenscheefstand ook ontstaan maar is minder vaak voorkomend. In de jeugd verdraait alles makkelijker, bij ouderen breekt alles makkelijker.

Met de medische paradox dat hoe méér vetweefsel (slecht voor het hart) des te minder fracturen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het bekken heeft invloed op alle andere fysieke functies van het lichaam. Het vaste punt (zie mijn artikel over het vaste punt) begint in het bekken. Behalve bij rekstok oefening of aan de ringen en de brug. Wanneer mensen het bekken niet meer door spierkracht kunnen fixeren om als vast punt te dienen dan noemen we dat een bekkendysfunctie in plaats van een bekken instabiliteit.

 

 

 

 

 

Indien het bekken scheef staat ontstaan er compensatoire rotaties in de wervelkolom om de balans te handhaven. Deze aanpassing rotaties zijn vaak miniem maar over een groot traject verdeeld. De rotaties kunnen in alle vlakken plaatsvinden, zie ook de rotaties bij de behandeling.

 

Spieren hebben een enorme hoeveelheid spierspoeltjes die dienst doen als sensoren voor de meet en regel techniek.

 

Het beenlengte verschil.

Je hebt echte beenlengte verschillen en pseudo beenlengte verschillen. De echte ontstaat door een groeiverschil rechts ten opzichte van links. Bijvoorbeeld na een beenbreuk in de groeiperiode maar ook bij volwassenen. Polio-myelitis is een infectieziekte van het zenuwstelsel en kan net zoals osteo-myelitis, dit is een ontsteking van het beenmerg, beenlengte verschillen geven. Zo zijn er meer aandoeningen maar die zijn vrij zeldzaam. De meeste beenlengteverschillen zijn géén echte beenlengteverschillen maar een gevolg van een bekkenscheefstand, of een heupstand verschil vanwege een chronisch verdraaide heup, of beiden. Verschillen van millimeters tot centimeters worden gevonden. Een heel scala van compensaties kunnen optreden met als gevolg lage rugklachten knieklachten en voetklachten. Het aanmeten van zooltjes maakt de situatie meestal slechter. Maar vertel dat het gilde der podologen maar eens, die zweren bij zooltjes en hun “objectieve” metingen. Meten is weten maar meestal niet daar!. (Weer niet aardig gezegt en a-sociaal)

De correcte therapie is uitlijnen en richten en de verschillen opheffen. Of je eerst het bekken rechtzet en dan de heupen of andersom maakt meestal niet uit. Vaak kan dat in dezelfde sessie. Het resultaat is na één behandeling voor ieder zichtbaar en objectief controleerbaar. De nieuwe stand vergt wel enige tijd aanpassing. De pijn blijft nog even.

Het ontstaan van een ideopatische scoliose.

Dit lijkt op een contradictie omdat ideopatisch betekent dat we het eigenlijk niet weten.

De tussenwervelschijven bij kinderen bevatten in de kern een gel die een osmotische kracht heeft van 3 atmosfeer.De kern ligt min of meer in het midden van de tussen wervelschijf.

De hoek tussen het heiligbeen en de onderste wervel is niet horizontaal. Het heiligbeen staat iets voorover gekanteld. De tussenwervelschijf is wigvormig als compensatie op die vooroverkanteling, vandaar dat de onderrug normaliter hol is.

Indien het bekken asymetrisch gaat veranderen met een links rechts verschil, dan komt het heiligbeen, het bot wat tussen de bekkens staat, ook scheef te staan en krijgt dan een bepaalde rotatie.

De tussenwervelschijf zit stevig vast aan de dunne rand, de ring apofyse geheten. (en dus niet in het centrum).

De wigvormige tussenwervelschijf tussen L5 en S1 roteert een fractie naar de zijkant en veroorzaakt een links rechts hoogte verschil. De 3 atmosfeer powergel zorgt van binnen uit (die niet meer centraal ligt) voor een asymetrische opwaartse kracht en duwt de wervel (‘s) scheef.

Dit probleem met de powergel kan zich ook hoger in de rug voordoen door verschuiving van wervels ten opzichte van elkaar. De rotatie in de discus is een fractie omdat L5 niet echt kan roteren, vanwege de facetten, maar wat meer gebeurt is dat de lenden lordose naar de zijkant lateraal roteert (om de lengte as).